Portre: Amel Bent

21 Haziran 1985’te, Cezayirli bir baba ile Faslı bir annenin kızı olarak Fransa’da dünyaya gelen Amel Bent’in çocukluğu, Paris banliyösünde yer alan La Courneuve’de geçti. Burada bulunan bir gençlik merkezinde müzik kariyerine ilk adımlarını atan genç kadın, 2003’ün Aralık ayında, M6 kanalında yayınlanan Nouvelle Star adlı ses yarışmasına kaydoldu. Ekranlara 2004 yılında gelen yarışmayı, üçüncü sırada tamamlayan Amel, kendine has güçlü sesi ve sempatik tavırları sayesinde hem müzikseverlerin hem de yapımcıların dikkatini çekti. Aynı yılın Kasım ayında yayınlanan ilk albümü “Un jour d’été”de yer alan Ma philosophie, rap yıldızı Diam’s’ın da katkıda bulunduğu isyan dolu sözleriyle özellikle kadın dinleyiciler tarafından olağanüstü bir ilgiyle karşılanırken ona 2006’da, “En İyi Çıkış Yapan Şarkıcı” dalında bir de Victoire de la Musique ödülü getirdi. Sanatçının nakarat kısmında: “Zirveyi hedeflemek, korkutmuyor beni, yıpransam da, inanıyorum buna hâlâ tüm kalbimle. Fedakârlıklar, gerekirse yaparım, daha önce de yaptığım gibi, ama her zaman yumruğum havadayken” dediği parça, Fransa ve Belçika listelerinde bir numaraya kadar tırmanırken Rusya, Polonya ve Ukrayna listelerinde de üst sıralarda yer aldı.

Özellikle kariyerinin ilk dönemlerinde Cezayirli kimliğini vurgulamaktan geri kalmayan, bu nedenle de kendini zaman zaman çeşitli polemiklerin odağında bulan Amel Bent, 2007 tarihli ikinci albümünden çıkan ilk single olan Nouveau français ile de tartışma yaratmıştı. Lionel Florence ve Pascal Obispo ikilisinin imzasını taşıyan ve Cumhurbaşkanlığı seçim kampanyasıyla aynı dönemde piyasaya çıkan parçada geçen: “Yeni Fransız, Aynı bayrak altında, kabul edilmeye ihtiyaç bile duymayan, Ama Fransa’nın herhangi bir çocuğundan, ne eksiği ne de fazlası olan”  sözleri belli kesimlerin pek de hoşuna gitmemişti. Amel Bent’in ertesi yıl yaptığı: “Cezayirli olmaktan, annemin kızı olmaktan gurur duyuyorum ne var ki henüz Fransız olmaktan gurur duyduğumu söyleyemem. Şu an konserlerimde mavi-beyaz-kırmızı bayrağı sallayamam, Cezayir’i çok fazla tanımasam da Cezayir bayrağını kaldırmak benim için daha kolay” şeklindeki açıklama, sanatçıyı aşırı sağcıların tepkisine maruz bırakacaktı. Amel, ilerleyen dönemde bu tepkilere: “Bilinmesini isterim ki sözlerim bana ayrımcılık yapmak amacıyla değiştirilmiştir. Her vatandaş gibi benim de bazen gururlanmaya, bazen de tam tersine sisteme kızmaya hakkım var. O dönemde mantığım, Fransa'daki tartışmalı siyasi iklim nedeniyle, banliyöde yaşayan ve göçmen çocuğu olan biri olarak rahatsızlık duyduğumu söylüyordu” şeklinde cevap vermişti.

Amel Bent’in ikinci stüdyo albümü, "À 20 ans" (Yirmi yaşındayken) adını taşıyordu. Parçayı Diam’s’la birlikte yazmıştı sanatçı ve ikili şarkının sözlerini yazarken Charles Aznavour klasiklerinden Hier encore’dan ilham almıştı. Aznavour’a büyük bir saygı ve hayranlık duyuyordu Amel Bent ve onun repertuarını “hayatının soundtrack’i” olarak adlandırıyordu. 2014’te onun için hazırlanan saygı albümünde Les deux pigeons adlı parçayı seslendiren Amel,  Aznavour’un 2018 yılında hayatını kaybetmesinin ardından ertesi yıl yayınladığı albümde ona ithafen yazılan bir parçaya da yer verdi. Charles adını taşıyan parçada: “Size çocukluk odamda onun sesinin yankılandığı bir zamandan bahsediyorum, her şeyi anlamasam da gece yarıları sallardı beni hafifçe, Işık gibi notaları, aydınlatırdı kışları ve cesaret verirdi bana, Onun gibi şarkı söylemek ve Paris’i düşlemek için / Montmartre’dan Venedik’e, kafelerden kiliselere o kadar gezdim ki, Ve görüyordum kendimi, La mamma’nın başucunda beklerken ya da sevmekten ölürken, Yeteneği kamaştırıyordu gözlerimi henüz on yaşındayken, ve biliyordum bir gün paylaşacağımı bu sevgiyi bitmek bilmeyen / Charles, sadece bir isim ama keşke hitap edebilseydim size Charles diye / Utangaçlığımı yenip, konuşturabilseydim kalbimi / Charles yalnızca bir isim ama Charles diyebilseydim sadece size bir anlığına / Ve teşekkür edebilseydim nihayet, melodileriniz ve keskin sözleriniz için.” diye sesleniyordu Amel Bent Aznavour’a. 

2009’un Aralık ayında üçüncü stüdyo albümü "Où je vais"yi piyasaya süren Amel Bent, yüz elli binlik bir satış rakamıyla Fransa listesinde dokuzuncu sıraya kadar tırmanan bu çalışması sayesinde ertesi yıl verdiği konserlerde Olympia ve Zénith gibi prestijli salonları doldurmayı başardı. 2011’in Kasım ayında yayınlanan "Délit mineur" adlı çalışma ise sanatçının kariyerindeki düşünün başlangıcı olacaktı. Kendisine çocukluğundan beri eşlik eden melodileri bir kenara bırakıp yavaş yavaş Amerikalı meslektaşları Beyoncé ve Rihanna’nın çok da parlak olmayan bir kopyasına dönüşen Amel, Jean-Jacques Goldman, Benoit Poher ve Maxime Le Forestier imzalı parçaların yer aldığı bu albümün, elli binlik bir satış rakamına bile ulaşamamasının ardından ertesi yılı hiç konser vermeden kapattı.

2011’de Huntington hastalığıyla mücadele etmek için kurulan Huntington Avenir ve Senegalli kadınlara okuma yazma öğretmeyi amaçlayan Always Unesco gibi yardım kuruluşlarında sponsorluk görevi üstlenen Amel Bent, ertesi yıl TF1 kanalında yayınlanan yarışma programı Danse avec les stars’da boy gösterdi. Aynı yıl Dalida için yayınlanan saygı albümünde onun en güzel şarkılarından biri olan À ma manière’i yorumladı. Bu dönemde kendi şarkılarından çok, farklı meslektaşlarının albümlerine yaptığı katkılarla dikkat çeken sanatçı, 2013’te Jean-Jacques Goldman şarkılarının yeni jenerasyondan sanatçılar tarafından yorumlandığı "Génération Goldman" adlı albümde Soprano ile birlikte Goldman’ın Quand la musique est bonne, Vitaa’nın üçüncü stüdyo albümü "Ici et maintenant"da da onunla birlikte Avant toi adlı parçaları seslendirdi. 

2014’ün Şubat ayında, beşinci stüdyo albümü "Instinct"i piyasaya süren Amel, söz konusu çalışmasının yalnızca otuz binlik bir satış rakamına ulaşması sonucu bir kez daha hayal kırıklığı yaratacaktı. 2016’da Sony ile olan sözleşmesinin sona ermesinin ardından Universal bünyesindeki Mercury stüdyolarıyla anlaşan sanatçı, 2017’nin Kasım ayında Johnny Hallyday için yayınlanan saygı albümünde sanatçının en sevilen parçalarından biri olan Que je t’aime’i yorumladı, 2019 Mayıs’ında ise altıncı stüdyo albümü "Demain"i piyasaya sürdü. Fransa listesinde sekizinci sıraya kadar yükselen bu çalışması Amel Bent için yeni bir moral ve motivasyon kaynağı oldu aynı zamanda zira üst üste gelen hayal kırıklıklarının ardından tüm vaktini ailesine ayıran sanatçı, o dönemde bir ara müziği bırakmayı bile düşünmüştü.

Bu başarılı albümün ardından L’autre tour adlı bir turneye çıkan Amel Bent, ertesi yıl da Marc Lavoine, Lara Fabian ve Pascal Obispo ile The Voice adlı televizyon ses yarışmasında jürilik görevini üstlendi. Bu dönemde yine çeşitli meslektaşlarıyla yaptığı düetlerle de ses getirdi sanatçı. Fas asıllı şarkıcı Imen Es’le Jusqu’au bout adlı parçayı seslendiren Amel, Vitaa ve Camelia Jordana ile de "Sorøre" adlı kolektif albüm için bir araya geldi. Bunun yanında, pandemi sırasında yaklaşık üç yüz kadar sanatçının sağlık çalışanlara minnetlerini sunmak için bir araya geldiği Et demain adlı parçaya sesiyle katkı yapan isimler arasındaydı.

2021’de ses yarışması The Voice’da bu kez koçluk görevini üstlenen Amel, aynı yılın Ekim ayında yedinci ve şimdilik son stüdyo albümü "Vivante"ı yayınladı. Söz konusu çalışmasında Hatik, Dadju ve Benny Adam gibi meslektaşlarıyla yaptığı düetlere de yer veren sanatçı, Mosimann, François Welgryn, John Mamann ve Renaud Rebillaud imzalı parçalardan oluşan bu albüm sayesinde uzunca bir aranın ardından Fransa listesinde bir numaraya kadar yükseldi.

Amel Bent, 2010’ların ilk yarısında kariyerinde ciddi bir düşüş yaşasa da, özellikle 2019’dan sonra Fransız pop ve r&b müziğinin önemli figürlerinden biri haline geldi. Dadju ve Aya Nakamura gibi bu tarzın önde gelen isimlerinin yakaladığı olağanüstü başarı ona da yaradı bir anlamda ve gerek kendi şarkıları gerekse Hatik, Vitaa ve Slimane gibi son derece popüler isimlerle yaptığı düetler, onun müzik piyasasındaki yerini iyiden iyiye sağlamlaştırdı. Sanatçının geçen yıl, yeni stüdyo albümünün hazırlıklarına başladığını duyurduğunu da hatırlatalım.